autor: Agnieszka Zachorska – starszy konsultant podatkowy w Kancelaria Pietrusiński
Przed nami tworzą się nowe zmiany, które zasadniczo wejdą w życie z początkiem 2023 r.
Poniżej najważniejsze ze zmian:
Projekt przewiduje zawieszenie stosowania przepisów a także zmianę stosowania polegającą na:
Przepisy o tzw. ukrytej dywidendzie (miały zacząć obowiązywać od 1 stycznia 2023 r.) miały na celu przeciwdziałanie sytuacji, w której dystrybucja zysku do wspólników dokonywana jest w sposób powodujący zmniejszenie dochodu podatnika, poprzez zaliczenie określonej płatności do kosztów uzyskania przychodu.
W świetle art. 16 ust. 1 pkt 15b ustawy CIT, w przypadku stwierdzenia, iż wypłacane
świadczenie ma charakter ukrytej dywidendy, podatnik nie miałby możliwości rozpoznania
kosztów uzyskania przychodów (w wartości tego świadczenia). Przepisy te zostaną uchylone.
Zmiana miałaby polegać na:
poprzez uchylenie obowiązków płatników (tj. zarówno emitenta jako płatnika sensu stricto,
jak i podmiotu będącego tzw. płatnikiem technicznym) w zakresie opodatkowania u źródła
odsetek i dyskonta od skarbowych papierów wartościowych (tj. bonów i obligacji skarbowych)
oraz uelastycznienie konstrukcji oświadczenia płatnika wyłączającego obowiązek stosowania
mechanizmu pay & refund oraz uchylenie niektórych obowiązków płatników w zakresie opodatkowania u źródła odsetek i dyskonta od skarbowych papierów wartościowych oraz uelastycznienie konstrukcji oświadczenia płatnika wyłączającego obowiązek stosowania mechanizmu pay & refund
W związku z tym, że na tle wskazanej instytucji istnieje wiele wątpliwości co do interpretacji przepisu ustawodawca wprowadził zmiany mające na celu wyjaśnienie wątpliwości interpretacyjnych, wobec tego, wyłączona z kosztów uzyskania przychodów podlegać będzie kwota nadwyżki kosztów finansowania dłużnego przewyższająca:
1) kwotę 3.000.000 zł
albo
2) kwotę odpowiadającą 30% uzyskanego przez podatnika EBITDA.
W tym zakresie ustawodawca uchyli przepisy art. 18f ust. 19 ustawy CIT oraz odpowiednio art. 26i ust. 19 ustawy PIT, zgodnie z którym podatnicy dokonujący odpowiednich zwiększeń lub zmniejszeń wynikających z ulgi na złe długi obowiązani są wykazać w zeznaniu podatkowym wierzytelności lub zobowiązania.
Tymi przepisami ustawodawca wprowadza nowy reżim podatkowy. Reżim ten umożliwia polskim spółkom holdingowym, posiadającym zarówno krajowe, jak i zagraniczne spółki zależne, skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dywidend i zysków ze zbycia udziałów i akcji. Wprowadzenie do polskich przepisów podatkowych rozwiązania, umożliwiającego skorzystanie przez spółkę holdingową z możliwości redukcji obciążeń podatkowych, ma wspierać rozwój gospodarczy Polski oraz wzmacniać jej wizerunek jako miejsca atrakcyjnego dla inwestycji.
Definicja spółki holdingowej została znacząco zmieniona poprzez wykreślenie warunku
niekorzystania ze zwolnień podatkowych z art. 20 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4 ustawy CIT. Prosta spółka akcyjna będzie mogła działać również w ramach struktur holdingowych. Zostaną dokonane zmiany w definicji spółki zależnej poprzez usunięcie warunku braku (i) posiadania więcej niż 5% udziałów lub akcji w innych spółkach, (ii) posiadania ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną oraz (iii) korzystania ze zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ustawy CIT, tj. w ramach specjalnej strefy ekonomicznej lub tzw. Polskiej Strefy Inwestycji.
zmiana przepisów polegać będzie na uproszczeniu procedury zwrotu podatku od
przychodów z budynków, poprzez nienakładanie obowiązku wydawania decyzji o zwrocie
podatku w przypadku braku wątpliwości co do wartości zwrotu.
Zostaną podniesione progi dokumentacyjne, dla transakcji bezpośrednich rajowych do 200 tys (obecnie jest 100 tys) zaś dla pośrednich transakcji rajowych towarowych i finansowych do kwoty 2 500 000 tys (obecnie jest 500 tys), dla pozostałych pośrednich – nadal będzie obowiązywał próg 500 tys złotych.
Ustawodawca doprecyzuje przepisy dotyczące weryfikacji rzeczywistego właściciela do transakcji zakupowych (obecnie nie do końca jest jasne). Dla transakcji krajowych, obowiązek dokumentacyjny w zakresie pośrednich transakcji rajowych będzie ciążył na podatniku otrzymującym należność.
Projekt wprowadza oświadczenie jako wystarczające do celów dowodowych, że dany podmiot jest rzeczywistym właścicielem należności bądź że podmiot będący rzeczywistym właścicielem należności nie jest podmiotem rajowym.
Przepisy będzie można stosować retrospektywnie (w zakresie transakcji z rajami podatkowymi).
17) doprecyzowanie obowiązku przekazywania do właściwego dla podatnika naczelnika
urzędu skarbowego informacji o umowach z nierezydentami, w przypadku obowiązku
składania informacji o cenach transferowych (art. 82 §1c Ordynacji podatkowej):
Projekt wprowadza zwolnienie z obowiązku składania ORD-U w przypadku, gdy podatnik składa TPR (informację o cenach transferowych) dla transakcji krajowych. W przypadku transakcji rajowych, podatnik ma obowiązek złożenia TPR i ORD-u.
Projektowane zmiany mają wejść w życie 1 stycznia 2023 r. z wyjątkiem przepisów wprowadzających zmiany w zakresie obowiązku sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych dla transakcji rajowych. Przepisy w tym zakresie weszłyby w życie z dniem ogłoszenia. Jest to konieczne ze względu na możliwość retroaktywnego skorzystania z nowych, korzystniejszych rozwiązań przez podmioty, które mają obowiązek raportowania w terminie do końca 2022 roku. Wejście w życie tych przepisów w dniu 1 stycznia 2023 roku pozbawiłoby te podmioty możliwości zastosowania korzystniejszych dla nich rozwiązań.
Problem podatkowy? Zapraszamy do kontaktu z Kancelarią Pietrusiński bądź skorzystania z zapytania online.
Powyższy wpis nie jest poradą ani opinią podatkową i jego autor oraz Kancelaria nie ponoszą odpowiedzialności za ewentualne negatywne skutki w przypadku zastosowania się do wniosków płynących z tego wpisu.