W trakcie prac nad Polskim Ładem sygnalizowano race nad podatkiem minimalnym w CIT. Miał on być odpowiedzią na nie wykazywanie podatków przez duże, głównie międzynarodowe firmy, które w wyniku różnych struktur transferowały zyski do przyjaźniejszych jurysdykcji podatkowym.

Jak się okazało by to niestety tylko pretekst do wprowadzenia kolejnego obciążenia podatkowego. Przepisy o podatku minimalnym nie zawierają żadnych wyłączeń dla MŚP. Mogą one zatem dotknąć nawet małe spółki, które okresowo nie osiągają straty.

Zgodnie z art. 24ca ust. 1 i 15 ustawy o CIT podatek minimalny wynosi 10% i dotyczy spółek mających siedzibę na terenie Polski, grup kapitałowych oraz podmiotów prowadzących na terenie Polski działalność poprzez położony w Polsce zakład, które w roku podatkowym:

1) poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo

2) osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określony zgodnie z art. 7 ust. 1, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 1%

Zatem podatkiem minimalnym będą objęte również spółki wykazujące zyskowność poniżej 1%, co często zdarza się w przypadku podmiotów handlowych.

Na potrzeby wyliczania zysku bądź straty nie bierze się jednak kosztów związanych z nabyciem lub ulepszeniem środków trwałych, również poprzez odpisy amortyzacyjne. Ustawodawca nie wskazał, że na potrzeby obliczania zyskowności ne należy uwzględniać amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych, co jest konstrukcją niezrozumiałą.

Podstawa opodatkowania skonstruowana została przez ustawodawcę z dwóch elementów. Pierwszy wynosi 4% wartości przychodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych osiągniętych przez podatnika w roku podatkowym. Drugi element podstawy opodatkowania to 10% wskazanych w ustawie kategorii kosztów, głównie ponoszonych na rzecz podmiotów powiązanych. W katalogu tym zawarto m.in. koszty finansowania dłużnego uzyskanego od podmiotu powiązanego przewyższające kwotę obliczoną według wzoru analogicznego do poprzednich regulacji art. 15c ustawy o CIT, wartość odroczonego podatku dochodowego wynikającego z ujawnienia WniP, kosztów usług tzw. niematerialnych szczegółowo wymienionych w ustawie, gwarancji, poręczeń, opłaty za prawo do korzystania z określonych praw, przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika na rzecz podmiotu powiązanego lub podmiotu z raju podatkowego w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają o 3 mln zł kwotę obliczoną według wskazanego w ustawie wzoru.

Kwotę podatku minimalnego wykazuje się w zeznaniu rocznym. Podatek minimalny można odliczyć od podatku wyliczonego według zasad ogólnych w kolejnych 3 latach podatkowych.

Ustawodawca wyłączył ze stosowania podatku minimalnego podatników:

• w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, oraz w kolejno następujących po sobie dwóch latach podatkowych, następujących bezpośrednio po tym roku podatkowym;
• będących przedsiębiorstwami finansowymi w rozumieniu art. 15c ust. 16;
• jeżeli w roku podatkowym uzyskali przychody niższe o co najmniej 30% w stosunku do przychodów uzyskanych w roku podatkowym bezpośrednio poprzedzającym ten rok podatkowy;
• których udziałowcami, akcjonariuszami albo wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne i jeżeli podatnik nie posiada udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną oraz innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym.

Jeśli mają Państwo pytania zapraszamy do kontaktu z doradcą podatkowym naszej Kancelarii – www.kdppietrusinski.pl

Powyższy wpis nie jest poradą ani opinią podatkową i jego autor oraz Kancelaria nie ponoszą odpowiedzialności za ewentualne negatywne skutki w przypadku zastosowania się do wniosków płynących z tego wpisu.